Kolombiya ve Türkiye, coğrafi konumlarının uzaklığına ve bulundukları bölgelerin kendilerine özgü özelliklerine rağmen, işgücü göçü idaresi alanında bir dizi ortak özelliklere sahiptirler.

• Başta komşu ülkelerinden olmak üzere, büyük ölçekli karma göç akımları almaktadırlar.
• Bu nüfus ayrımcılık, kayıt dışı istihdam, işsizlik ve sosyal güvenliğe erişimde zorluklar gibi sorunlarla karşı karşıya kalmaktadır. Bu sorunlar COVID-19 bağlamında daha da karmaşıklaşmıştır.
• İnsana yakışır iş olanaklarının geliştirilmesi ve insan haklarına saygılı bir ortam yaratmayı amaçlayan, sorumlu göç yönetimi için eylemleri belirlemeyi ve aktörleri tanımlamayı başarmışlardır.
• Ancak, göçmenler ve ev sahibi topluluklar için daha iyi bir gelecek inşa etmeye devam etmenin önünde daha uzun bir yol vardır.

Bu durum, toplumdaki tüm paydaşların, ulusal ve yerel yönetimlerin, işveren ve sendika kesimlerinin, akademi ve sivil toplum kuruluşlarının katılımı sayesinde, etkili sonuçları üretmeyi amaçlayan kapsayıcı politikaların uygulanmasına izin verecek fırsat pencerelerini belirlemek için yapıcı bir diyalog kurmanın yanı sıra zorlukları ve iyi uygulamaları paylaşmak için de önemli bir alan açar. Bu nedenle, 2020 yılında ILO’nun desteğiyle bu ülkelerin önderliğinde Güney-Güney ve Üçgen İş birliği ilişkisi başlatılmıştır.

Bu rapor, bu süreç boyunca devam eden iki ülke arasındaki etkin ve benzer kalkınma girişimleri arasındaki bilgi ve deneyim paylaşımlarını ortaya koymaktadır. Bu paylaşımlar, sosyo ekonomik kalkınma, işyerlerini desteklemek, mevcut işleri korumak ve yenilerini yaratmak, kayıtlılığı ve sosyal korumayı teşvik etme dahil göçmen ve mültecilerin çalışma haklarını korumak gibi konuları içermektedir.