GENEVA (Balitang ILO) – Maaaring isulong ng kolektibong pakikipagkasundo ang pagkakapantay-pantay at mapaunlad ang pagsasama, sabi ng isang bagong ulat ng ILO, ang una sa isang serye ng mga pangunahing ulat sa Panlipunang Diyalogo.

Kung mas mataas ang saklaw ng mga manggagawa sa pamamagitan ng mga kolektibong kasunduan, mas mababa ang mga pagkakaiba sa sahod, sabi ng ulat na Social Dialogue Report 2022: Collective bargaining for an inclusive, sustainable and resilient recovery, na batay sa pagsusuri ng mga kolektibong kasunduan at kasanayan sa 80 bansa sa iba't-ibang antas ng pag-unlad ng ekonomiya at mga legal at regulasyong balangkas sa 125 bansa. Ang mga kolektibong kasunduan - ang proseso ng boluntaryong negosasyon sa pagitan ng isa o higit pang mga tagapagpatrabaho (o kanilang mga organisasyon) at isa o higit pang organisasyon ng mga manggagawa - ay maaaring epektibong mabawasan ang di pagkakapantay-pantay ng sahod, maging sa isang negosyo, sektor o industriya.

Ang kolektibong kasunduan ay maaari ring mag-ambag sa pagpapaliit ng agwat sa sahod base sa kasarian. Mahigit sa kalahati (59 porsyento) ng mga kolektibong kasunduan na sinuri ng pag-aaral ng ILO ay sumasalamin sa magkasanib na pangako ng mga nagpapatrabaho o kanilang mga organisasyon at mga organisasyon ng manggagawa (lalo na sa mga unyon ng manggagawa) na tugunan ang di pagkakapantay-pantay ng kasarian sa pamamagitan ng pagtiyak ng pantay na suweldo para sa trabahong may pantay na halaga, na naglalaan ng pahintulot sa pagliban sa trabaho ng mga magulang o pamilya, at pagtugon sa karahasan na nakabatay sa kasarian sa trabaho.

Ayon sa ulat, mahigit sa isang-katlo ng mga manggagawa (35 porsyento) sa 98 na bansa ang tumatanggap ng sahod, oras ng pagtatrabaho at iba pang mga kondisyon sa trabaho na itinakda ng may awtonomiya na kolektibong negosasyon sa pagitan ng isang union ng mga manggagawa at isang nagpapatrabaho o organisasyon ng mga nagpapatrabaho. Ngunit mayroong isang malaking pagkakaiba-iba sa mga bansa, mula sa higit sa 75 porsyento sa maraming mga bansa sa Europa at Uruguay hanggang sa mas mababa sa 25 porsyento sa halos kalahati ng mga bansa kung saan magagamit ang datos.

Tungkulin sa pagpapagaan sa epekto ng krisis sa COVID-19

Ang kolektibong pakikipagkasundo ay may mahalagang papel sa pagpapagaan sa epekto ng krisis sa COVID-19 sa trabaho at mga kita, na tumutulong sa pag-iwas sa ilan sa mga epekto sa di pagkakapantay-pantay habang pinapalakas ang katatagan ng mga negosyo at mga merkado ng paggawa sa pamamagitan ng pagsuporta sa pagpapatuloy ng aktibidad sa ekonomiya, paliwanag ng pag-aaral.

Ang pagsasaayos ng mga hakbang sa pampublikong kalusugan at pagpapalakas ng occupational safety and health (OSH) o kaligtasan at kalusugan sa lugar ng trabaho, kasama ang mga bayad na may pahintulot sa pagliban dahil sa sakit at mga benepisyo sa pangangalagang pangkalusugan na ibinigay sa maraming kolektibong kasunduan, ay nag-ambag upang maprotektahan ang milyun-milyong manggagawa.

Ang mga kolektibong kasunduan na nilagdaan upang mapadali ang COVID-19 telework ay umuusbong sa mas matibay na pinagsamang mga balangkas para sa disenteng hybrid at tele-working na mga kasanayan. Tinutugunan nila ang mga isyu tulad ng mga pagbabago sa organisasyon ng trabaho, sapat na pagsasanay at mga gastos na nauugnay sa telework. Tinutugunan ng ilan ang cybersecurity at proteksyon ng datos.
Ang ilang mga kasunduan ay "muling i-regulate" ang oras ng pagtatrabaho, na nagpapatibay sa mga panahon ng pahinga sa pamamagitan ng karapatang magdiskonekta, pag-aayos ng mga araw at oras kung kailan dapat makausap ang isang manggagawa, at pagtaas ng awtonomiya at kontrol ng mga manggagawa sa kanilang mga iskedyul ng oras ng pagtatrabaho sa kabilang banda. Tinutugunan din ng mga kolektibong kasunduan ang pagsasama at integrasyon sa loob o labas ng trabaho ng mga manggagawa, pati na rin ang pagkakapantay-pantay ng oportunidad. Dagdag pa rito, ang mga pagsisikap ng mga tagapagpatrabaho at manggagawa ay nagbigay sa mga bansa ng insitusyonal na kapasidad na matuto, makiangkop at magbago.

“Napakahalaga ang papel ng kolektibong pakikipagkasundo sa panahon ng pandemya sa pagbuo ng katatagan sa pamamagitan ng pagprotekta sa mga manggagawa at negosyo, pagtiyak ng pagpapatuloy ng negosyo, at pagsagip ng mga trabaho at kita. Nagbigay ito ng mabisang paraan para sa mga nagpapatrabaho at manggagawa na magkasundo sa mga inklusibong solusyon sa ibinahaging alalahanin o hamon at pagaanin ang mga epekto ng kasalukuyan at hinaharap na mga krisis sa ekonomiya, mga negosyo at manggagawa,” sabi ni ILO Direktor-Heneral Guy Ryder.

Isang mahalagang kasangkapan upang makamit ang isang nakasentro sa tao na paggaling

Magiging mahalagang kasangkapan ang kolektibong pakikipagkasundo upang harapin ang mga pangunahing pagbabago na yumayanig sa mundo ng trabaho. Dahil sa mabilis na paglaki ng magkakaibang mga kaayusan sa trabaho – kabilang ang pansamantalang, part-time at on-call na trabaho, mga relasyon sa maraming partido na trabaho, mga umaasa sa sariling trabaho at, pinaka-kamakailan, platform work na isinagawa sa ilalim ng iba't-ibang trabaho at relasyon sa trabaho - ilang bansa ang gumawa ng mga hakbang upang matiyak ang mabisang pagkilala sa karapatan sa kolektibong pakikipagkasundo para sa lahat ng manggagawa, sabi ng pag-aaral ng ILO.

Bilang isang paraan ng magkasamang regulasyon, ang kolektibong pakikipagkasundo ay maaaring gumawa ng mahalagang kontribusyon sa inklusibo at epektibong pamamahala sa trabaho, na may positibong epekto sa katatagan, pagkakapantay-pantay, pagsunod at kakayahang mapanatili ang mga negosyo at merkado ng paggawa. Upang maging talagang epektibo, maraming priyoridad ang kailangang tugunan:

Pagpapasigla sa mga organisasyon ng mga tagapagpatrabaho at manggagawa. Ang pagbawi na nakasentro sa tao ay nagpapahiwatig na ang mga nagpapatrabaho at manggagawa ay may boses sa mga desisyon at patakarang nakakaapekto sa kanila. Ang kinatawan na katangian ng Employer and Business Membership Organizations (EBMOs) at mga unyon ng manggagawa - kapwa sa mga tuntunin ng kanilang lakas ng pagiging miyembro at kanilang kapasidad na pagsamahin ang magkakaibang mga interes - ay ang pundasyon ng epektibong panlipunang diyalogo.

Napagtatanto ang epektibong pagkilala sa karapatan sa sama-samang pakikipagkasundo para sa lahat ng manggagawa. Dahil sa mga pagbabagong nagaganap sa mundo ng trabaho, kailangang palakasin ang mga institusyon ng trabaho upang matiyak ang sapat na proteksyon para sa lahat ng manggagawa, kabilang ang mabisang pagkilala sa karapatan sa kolektibong pakikipagkasundo.

Pagsusulong ng isang napapabilang, napapanatiling at matatag na pagbawi. Kailangang tugunan ng kolektibong pakikipagkasundo ang hindi pagkakapantay-pantay at pagbubukod, tiyakin ang seguridad sa ekonomiya, mapadali ang makatarungang mga pagbabago, makamit ang kakayahang umangkop sa oras ng pagtatrabaho at pahusayin ang balanse sa buhay-trabaho, ituloy ang pagbabagong adyenda para sa pagkakapantay-pantay ng kasarian at itaguyod ang mga napapanatiling negosyo.

Pagsuporta sa pagpapatupad ng 2030 Adyenda para sa Sustainable Development. Ang papel ng mga organisasyon ng mga nagpapatrabaho at manggagawa ay kritikal upang makamit ang SDG Goal 8 (sa disenteng trabaho at maunlad na ekonomiya) at maaari ding suportahan ang iba pang SDGs.